Wat een beeldig jurkje.

Begin juli ben ik begonnen met het inlossen van een belofte.

Een jurkje voor Madelief .

Het is een schattig patroontje.

het is een zogenaamd tuinjurkje met een onderrok en een blouse.

De stof heb ik in Staphorst gekocht.

Het werd aubergine kleurig, heel fijn ribfluweel.

Voor het bloesje koos ik een klein bloemetje met het kleurtje paars , van het fluweel er in gestippeld.

Wel een gepuzzel al die strookjes en roesjes baantjes en puntjes.

Het was een ingewikkeld patroon.

De rok van de tuinjurk heeft drie etages

die gerimpeld aan elkaar moeten komen met punten er in gezet die de cirkel nog wijder moeten maken.

Er zaten nog al wat fouten in het radeerpatroon en de beschrijving.

Ook kwam ik er nog net op tijd achter dat sommige dingen niet waren aangegeven.

Daar moet ik nog een reactie opgeven aan X-land die mooie ontwerpen maakt.

Je kunt de patronen via"Internet"bestellen.

Bij mooi weer ben ik lekker buiten gaan

werken.Met plezier zag ik hoe leuk het jurkje zich ontpopte.Mooi lijfje en een geweldige cirkelrok.

Wat zal ze dat mooi vinden.

Ook dat lieve bloesje was nog een heel karwei.

Kleine plooitjes in de mouwen en roesjes

langs het halsje en de manchettes.

Toen het af was kon het tuinjurkje snel gepast.

Madelief zou snel komen om twee nachtjes samen met

haar moeder te bij ons te logeren. Wat heel leuk was voor Juna die ook bij ons logeerde.

Wat vond Madelief het geweldig.

Ik ook .

Ik ben helemaal in de wolken met het resultaat.

Dus Zeepje is weer vreselijk aan het geuren over dit product.

Gewoon trots

Waar op ben ik dan zo trots op? Eigenlijk zijn er heel veel dingen of gebeurtenissen waar ik trots op kan zijn.

Zo'n hoogtepunt dat dat gevoel oproept is heel geweldig. De laatste topper is het promoveren van onze zoon Rogier.

Dat was een gebeurtenis die we niet snel zullen vergeten en waar wij dan ook zeer trots op zijn . Niet dat wij er veel aan hebben kunnen doen .

Zijn studie medicijnen was al achter de rug.

Maar het proces dat volgde van het specialiseren tot het promoveren ....dat is toch en huzaren stukje. Als echtgenoot en wat later als vader en helemaal in het leven staande als arts.

Het resultaat na vele jaren doorzetten is geweldig en verdient een lauwerkrans.

Wat bijzonder om zijn proefschrift in handen te houden.

Op 7 januari 2009 waren Ad en ik in een college zaal om de verdediging van het proefschrift mee te maken.

Zo zelfverzekerd en vrolijk stond en sprak Rogier en met verve antwoorde hij op alle vragen

Ik heb van de eerste tot de laatste minuut genoten van deze gebeurtenis.

Dit zijn dan de professoren die de vragen stelden.

Alle vragen omlijst met hoofdse bewoordingen van waardering over het geleverde boek dat handeld over " Mastocytosis in de huid van volwassenen en kinderen."

Dit alles verdient een lauwerkrans.

Die is natuurlijk niet voorhande. Maar om onze bewondering voor zijn prestatie vorm te geven hebben we iets bedacht dat voorlopig niet verloren zal gaan.

Ik ben een soort merklap gaan borduren.

Van linnen stof , met blauw /zwarte en wat robijn rode zijde in kruissteken geborduurd. Het is naar een oud ontwerp van 1826.

Het hangt in het borduurwerkmuseun in Celle, in Duitsland.

De naam van dit prachtige werk is "Vierlande 1826".

Permin of Copenhage (danish art needlework) heeft dit ontwerp in haar collectie.

Het is een sampler. In het woordenboek wordt het vertaald als merklap.

Meestal denk ik dan aan iets eenvoudigers met veel letters.

In ongeveer twee en een halve maand heb ik het geborduurd.

Links onder aan de lap heb ik wat verandert.

De Naam van Rogier de datum en de eerste letters van de namen van Karin, Juna en Morris.

Zijn vrouw en zijn kinderen.

Vaak maakte ik ook fouten.

Zorgeloos dacht ik, dat zie je niet.

Zo kwam ik mij zelf tegen als het patroon niet klopte.

Met uithalen en verder gaan ben ik er gekomen.

Ik heb genoten van het mooie en geduldige werken. Met een doel voor ogen. Iets maken voor mijn zoon.

Ad heeft mij van veel huishoudelijke taken vrij gehouden.

Dus meestal niet koken en af en toe hond uitlaten. Alle boodschappen waren in huis.

Alle klusjes werden door hem gedaan.

We hebben dit eigenlijk samen tot stand gebracht.

Al met al was het zo gezellig in ons huisje.

Nog niet eerder heb ik zo'n moeilijk

maar hardstikke leuk borduurwerk gemaakt.

Ad heeft alle foto's gemaakt en in een boekje gedaan .

Maar ook van de foto's van het promoveren van Rogier maakté hij een heerlijk boekje met herinneringen waar we heel trots op zijn. Dus Zeepje zit weer te geuren.

De kleintjes in Lochem.

Eindelijk is het zover.

De familie komt in fases naar het oosten van het land.

Sinds een tijd is het al en wens van allemaal om veel buiten te kunnen spelen.

Heerlijk , zoals in de vakantie.

Dus toen Femke de kans kreeg om naar Zevenaar te gaan om daar een nieuwe baan te starten was het een feit dat er grote veranderingen zouden komen.

Verhuizen en andere scholen en waar wonen we in die overgangs fase.

Fem en Bart hadden het plan om het boshuisje te betrekken voorlopig.

Maar daar wordt nog over nagedacht Wel is Femke na de herfst vakantie met haar nieuwe baan begonnen. In de herfst vakantie is Thijs bij zijn opi en omi wezen logeren en overdag naar een paardrij kamp geweest.

Siebe en Fedde waren in die bij hun mama en papa in het bos.

Met drie kindertjes in het bos slapen is te veel in dat kleine huisje.

Dus is het fijn en makkelijk dat Thijs in het grote huis kan slapen We hebben er weer van genoten.

De kleintjes mochten overdag wel hun middag slaapje op het plein doen.

Thijs werd aan het einde van de dag door opi of mama weer opgehaald van het paardrijden.

Wat leuk is het dat dappere kereltje in zijn paardrijbroek en laarzen en met zijn cap op te zien lopen.

Heel moe maar ook heel erg blij kwam hij elke dag thuis om te eten en te slapen.

Het was geweldig , paard poetsen, zadelen, hoofdstel aan doen en paard knuffelen en veel uurtjes rijles..

Ook heel leuk met de grotere jongens tussen de middag kwebbelen en naar Markelo te lopen.

Aan het eind van de lessen bit wassen en paard verzorgen.

Onvergetelijk. Alle kinderen van de groep vonden het heel gezelig met onze Thijs.

Aan het einde van de week was er een echte proef '

En met een rozet en een beker kwam Thijs thuis .

Goed gedaan Thijs !!!

Maar nu is het heuse werk begonnen.

Siebe en Fedde zijn nu voor twee maandjes bij ons.Wij zijn nu gastouders voor hen.

In de weekeinden zullen ze meestal in het bos slapen.

Nu we een goed ritme komen valt alles eigenlijk mee We drinken om een uur of zeven koffie en een slokje limo met de kleintjes in het grote bed van opi en omi Dat is heel gezellig en we genieten van die lieve knuffelige Siebe.

Hij komt in het donker op blote voetjes naar ons bed.

Opi schuift hem dan naar mij . Warm en soezelig liggen we dan te genieten. Opi gaat koffie halen en als Fedde dan laat merken dat het tijd is om te verschonen zij we kompleet.

Siebe vindt dat hij de krant uit mag delen en zo lezen we met ons vieren het ochtend nieuws.

Voor Siebe zijn de foto's van Sinterklaas of figuren die er op lijken het grootste nieuws.

Opi denkt er anders over.

We gaan dan wat later rustig ontbijten.

Buiten zijn de werkmannen met hun vrachtwagens en hijskranen heel hard aan het werk.

Dat kun je binnen goed horen en ook zien

De kinderen genieten van die hoge" hijs" en de tractoren die ook van alles doen.

Siebe raakt niet uitgepraat over alles wat hij ziet.

Fedde is trots als de mannen van de hijskraan naar hem zwaaien.

Ook met de mail en de Skype met papa op de computer en de spelletjes die we doen maakt alles tot een feest.

Papa en Thijs zijn in Barendrecht ...

Wat gebeurt er allemaal... als sinterklaas ook nog gaat komen

Wat een belevenis is dit voor ons alle vier.

Als mama dan in de avond na het eten nog even tijd heeft om mee te doen met het badderen

en naar bed brengen zijn we allemaal moe en heel tevreden en vallen ook allemaal in slaap .

Heerlijk dromen we van de volgende dagen.

Vol verwachting kloppen onze hartjes.

Zeepje geurt weer als nooit te voren

Oogst van de kweepeerboom.

De kweepeerboom staat in de tuin bij buurvrouw Joop.

Hij is ooit geplant door haar man Krijn.

Het boompje gaf gezellig in het najaar wat peren.

Joop maakte gelei.

Zo als het vaak gaat, boompje groot mannetje dood.

Joop heeft nog een jaar of wat gelei gemaak Maar de lol was er eigenlijk van af voor haar. Ik was heel blij toen ik de oogst peren van haar mocht hebben. Nu maak ik de gelei ,en maak stoofkweeperen in potten en ook membrillo.

Dat is een spaans wijngum achtig koekje.

Soms komen er wel twee kisten peren van de boom af .

Dit jaar één prachtige kist vol.

De peren zijn met een zachte dons bedekt en moeten goed geboend worden. Als alle dons weg is kunje aan het verweken beginnen.

Ik ga nu laten zien hoe de gelei gemaakt wordt.

Wat is nodig.....

Een sap pan.

Kweeperen

Gelei suiker,

Schone glazen potten met passende deksels.

Een grote pan om de gelei in te koken.

De kweeperen kun je niet uit de hand eten.

Ze zijn hard en smakeloos als ze rauw zijn.

Ik snij de harde vruchten in achten en leg ze met klokhuis en schil in de sap pan en laat uren lang de stoom door de peren trekken.

In het begin is het vocht dat uit het tuitje komt blank.Tot er goed kleur in zit schenk ik dat terug over de kweeperen.

Op een gegeven moment gaat het sap er prachtig oranje uit zien. Dan stop ik met terug schenken van het vocht uit de tuit van de sappan.

Ik vang de sap op en meet hoeveel liter sap er uit stroomt.

Op het pak geleisuiker staat hoe veel suiker er op een liter sap toegevoegd moet worden.

Doe sap en suiker in een grotepan. Aan de kook brengen

In feite is het ,varkentje ,nou ja de sap ,in een of drie minuten gegeleerd. De schone potten gaan nu gevuld worden.

Bij het koken van de gelei is het heel slim met een houten lepel te werken .

Doe maar ovenhandschoenen aan. De hete massa is niet voor de poes als het hard staat te pruttelen. Ook de net gevulde potten zijn akelig heet.

Een leuk karweitje is het etiketten maken.

Die plak ik ,met het jaar waar in de gelei is gemaakt, op de pot.

Liefst met water oplosbare lijm.

Dan is het hééééérlijk smullen in de winter hoor.

Doe maar op een beschuitje, in je yoghurt, of op een getoast boterhammetje.

Of op je hete, net gebakken appeltaart.

Denk da ....lekker hoor, dat

Zeepje.

Inspiratie

Het ligt niet voor de hand dat er altijd inspiratie is om een stukje in mijn blog te maken.

Vaak loop ik te denken wat nu het onderwerp zal worden

Er komen altijd wel dingen voorbij waar je een verhaal aan vast kunt knopen.

Neem nou deze dag.

Zaterdag aanstaande gaan we een week naar Ierland.

Het noord westelijke Donegal om precies te zijn.

.

Bij het wakker worden neem ik mij voor om de reisbeschrijving door te lezen.

We zijn daar nog nooit geweest. Dus het is de hoogste tijd .

Maar daar ga ik nog over vertellen achteraf.

Eerst eens echt wakker worden en koffie maken.

Naar beneden gaande loop ik mij te verheugen op de gisteravond gewassen alpacawol.

Nooit eerder heb ik alpacawol gesponnen. Mijn spindinnen hebben mij duidelijk gemaakt dat dat net zo moeilijk is als angorawol. Het zou knoperig zijn. Het uitspinnen gaat toch vrij makkelijk . De wol is zijde zacht . Heel lange haren en mooi van glans. Het is een zwarte vacht waar ik heel vuil van word. Mijn handen en mijn schort lijken uit een steenkolenmijn afkomstig. Waar zou deze alpaca hebben gegraasd? Het zal wel gewoon een zwart dier zijn .Het wolvet vermengt met zwarte huiddeeltjes zullen wel een schoensmeer effect op mijn handen geven.

Maar wat is het mooi na het wassen..

Geweldig .

Wat zal ik er mee gaan doen?

Nou,ja dat is een vraag voor later ik ben nog aan een ander vraagteken bezig.

Ik ben geen breister, maar door Fem geinspireerd ben ik met onbekende bestemming aan het breien geslagen.

Er is na een motten plaag in mijn wol een hoeveelheid resten zelf gesponnen witte wol over.

Sommige strengen zijn wat geler , anderen wat grauwer.

Sommige strengen zijn dikkig en anderen wat meer getwijnd

Niet de mooiste strengen al met al.

Toch wil ik het niet weggooien.

Door de motten heb ik al heel veel in de afvalbak gedaan Ik ga er wat mee doen..... Niet al te veel steken op zetten . Net voldoende voor een manchet.

Als ik dat doe, moet ik het twee keer doen.

Dus zullen het nu twee boorden worden voor twee mouwen.

Ook saai denk ik.

Twee lange smalle boorden en dan héééél veel meerderen is leuk.

Het gaat erg rimpelen en het worden lange toeren breien. Dan zijn het twee heel wijde mouwen op den duur.

Wat zal ik met die twee wijde mouwen doen?

Ze zijn op den duur zo lang , die mouwen, dat ze goed op mijn rug bij elkaar kunnen komen. Even in elkaar rijgen . Een stuk open laten zodat alleen de rug vast zit. Maar het zit voor geen meter.

Dus nu een rugpandje breien en een hals boordje.

Ik brei eenvoudig een driehoekig stuk en naai dat tussen de mouwen.

Aan de onderkant een boordje .

Even passen..........Wat is dat kriebelig.

Maar het zit nu lekker en is heerlijk warm. Het is wel een rommeltje van van tinten grauw en verschillende diktes van garen. Dus een nachtje in een sopje.

Dat helpt wel.

Maar ik moet het geheel toch maar verven, al zal het een vlekkerig "bedjasje" worden.

Als bedjasje is het zeer geslaagd en heel lekker warm.

Het verdient niet een schoonheidsprijs .

Maar er geen tweede in zijn soort ter wereld.

En........ na het wassen ruikt het heerlijk naar een

Zeepje

P.S.

Als ik een verfbadje heb en het verven is gebeurd zal ik er een foto van maken en laten zien.

Mijn domein

We zijn weer thuis.

Het is een geweldige vakantie geweest.

Skandinavie was het doel , al kwamen we niet verder dan Denemarken.

Over hoe en waar we het slapen zouden doen wisten we niet.

In ieder geval hadden we het tentje maar ingepakt.

Lang niet gebruikt, dus nog wel even gekeken of we nog wisten hoe het opzetten moet.

Wat we voor kamperen nodig hebben heeft Ad lang geleden op papier gezet. Hij maakt meestal lijsten van dingen die er toe doen.

Was ook nu weer heel handig.......Alles bleek nog te bestaan .

De mondvoorraad uit het huishouden. Dat gaat bij ons dus nog steeds in die oude veilingkisten.

Jam en kaas en uien. De tomaten en pakjes aardappelpuree, koffie,olijfolie.

Daar was weer de oude troep en geur en sfeer.

Omdat ik een zware verkoudheid met een echte blafhoest koesterde, heb ik mij eerlijk gezegd niet erg bezig gehouden met het inpakken. Alleen de broodjes en de koffie voor onderweg waren van mijn hand. Die waren om vier uur in de morgen klaar en ....weg waren we. Door Duitsland op naar Denemarken. Rond twee uur hadden we een schitterende plaats op een groot grasveld voor ons zelf .Wel stonden er al een paar grote caravans verderop met grote voortenten op het terrein maar dat gaf ons het opgewekte gevoel niet serieus te hoeven zijn . Was Denemarken , en dat merk je heel snel op, al een ontspannen land dan was dit een gouden randje erbij. Snel het tentje opgezet , ons super luchtbed erin en die geweldige slaapzakken er op. Lekker borreltje erbij...Nu de zon nog. Het werd een heerlijke dag en heerlijk veel zon gezien. Nu de eerste nacht . .... Wat slaap je geweldig in een tent. Dat was ik helemaal vergeten. In deze tijd , nog voor de grote vakantie , is het heerlijk in de morgen om uitgebreid te badderen. Niemand rammelt aan de deur en alles is zo schoon. Dat was steeds een heerlijk gevoel dat alles schoon is en verzorgd. En een stranden daar in Denemarken... ook groot en schoon en alles wat je je als kind voorstelde bij strand. Hoezo "waar de blanke top der duinen"? Die zijn echt in Denemarken. We hebben daar genoten en rond gedoold.

Lange wandelingen langs de zee en in de duinen. Gewapend met onze kijkers en camera's langs echt eenzame plekken. Onze verrassing is groot als een vos ook zichtbaar verrast er als een speer er van door gaat. Ja...en daar hebben we dan geen plaatje van kunnen maken. Ook niet van het edelhert met een prachtig gewei , door ons betrapt tijdens het nuttigen van groenvoer. Evengoed indrukwekkend, dat opgeheven oranje bruine hoofd tussen de bosjes. Ook het zien van een grote hoeveelheid lepelaars vliegend en door het water lopend opzoek naar eten zullen we nooit vergeten. Op een van onze ritjes in de auto liepen wat minuscule wandelaartjes op de weg. Boven hun hoofdjes een paar roepende en waarschuwende ouders. Hun leeftijd was misschien één dag oud. Struikend en vallend moesten ze over een randje kiezelsteentjes de berm in. We hebben gezien dat ze in het gras kwamen maar hoe ze het nu zullen maken?........... Ik wil denken dat het goed gaat. Tenslotte waren het kievitskuikens en ze liepen echt voor hun leven. Daar maakte Ad wel een plaatje van. Elke avond hielden we een kleine kook ceremonie. Met die kleine pannetjes was het nog best mogelijk, wisten we uit het verleden, dat met knoflook, ui, tomaat, olijfolie, bacon en wat kruiden heerlijke maaltijden getoverd kunnen worden . De ene keer met bonen een andere keer met die onvolprezen aardappelpuree met of zonder kaassmaak als basis. Dit alles werd enigszins in benevelde toestand door de een of de ander klaar gemaakt. Als dessert hadden we wat muesli. Soms bezochten we ergens een "Kro" om wat te eten . Denen eten ook als lunch een warme maaltijd. In een Kro kun je eten en soms ook slapen .Volgens het boekje staat een kro als een echte herberg bekend ; ze staan langs wegen die van oudsher door reizigers begaan zijn. Onze ervaring is dat je er vreselijk lekker kan eten. Heel veel garnalen en vis maar ook de welbekende deense gehaktballen. Daar zijn de denen erg trots op . Intussen zijn we gezellig naar noord Jutland gereden. Het was een mooie tocht door een zacht glooiend landschap. Heel mooi weer en lekker warm. De Tomtom was op een route zonder hoofdwegen ingesteld . Dus echt leuk tussen de landerijen en over rustige wegen. Mooie boerderijen met de wel bekende rozen om entree's van woningen. Af en toe zag ik van die huisjes met bolle raampjes die je van de Andersen sprookjes kent. Nou , ja ,om verliefd op te worden. Enfin we reden naar een camping in Aaltrup in het noorden van Jutland. Het mooiste weer van de wereld . Weer tentje klaar gemaakt op lekker sappig zacht gras. Hier gebeurde het dat we op aanraden van een folder op zoek zijn gegaan naar een spinnewielen maker. Met een hele grote omweg bleek het vlakbij de plek te zijn waar we ons tentje hadden staan. Het was een vreemd maar echt sprookjes huisje waar we terrecht kwamen. Makkelijk praten ging ook niet met de grote dikke jongen die ons naar de werkplaats bracht. Zijn engels leek vaak niet op het onze, zal ik maar zeggen. Ik mocht wel bij gods gratie even op één van de heel grote wat plompe wielen spinnen. Dat viel niet mee. Omdat het allemaal met de hand gedraaid hout was waren de wielen voor mij te duur. We hebben van verder handelen afgezien. Het was toch een bijzondere belevenis. Het komt niet vaak voor dat je een kijkje kan nemen in zo'n eenmans fabriekje.

Die avond heb ik maar eens extra lekker gekookt. Met een theedoek als kleedje op tafel .Dat had Ad gezien bij een paar trekkers op de fiets" die maakten er wat van". Wel leuk weer eens netjes te eten. De dekschalen kon ik niet vinden tussen de kampeerspullen.

Ook hier weer prachtige stranden . Maar ook krijtrotsen die boven de zee uitsteken. Één daar van is deBullbjerg. Die wordt bewoond door de drieteenmeeuwen. Die zijn tamelijk tam en leven in een kolonie tegen de buitenkant tussen de spleten van de rots. Ze hadden nog jongen en je kon die dons bolletjes van de grond af ook zien. Er kwamen nogal wat fotografen op af.

Na een paar nachten bleek op een morgen dat onze tent droog was, integenstelling tot vorige ochtenden. We beslisten snel dat we in zouden pakken en weer naar het zuiden wilden. Het weer was nog steeds super. In een wip waren we weer onderweg . Diep in mijn hart had ik geen zin om die tent nog weer een keer op te zetten en wilde ik wel graag eens in een Kro-bed slapen. Na een dag reizen kwamen we in een plaatsje, Brons, in het zuiden van Jutland met een Kro aan de rand van het dorp. Ik ging naar binnen om te vragen naar een kamer . Uit het donker kwam een grappig klein mager mannetje al puf geluidjes makend naar mij toe. Het was heel warm dus ik pufte maar eens terug . Hij lachte vrolijk en vertelde dat het wel heel warm was. Daar waren we het over eens. Ook had hij een kamer voor twee personen . Maar.... de wc en de badkamer waren op de gang. Erg??? nee hoor besliste ik . Ja, sprak het mannetje anders wist hij wel een andere kKo. Nou, dat wilde ik toen helemaal niet meer. Het bleek dat we een kamer kregen op de zolder. Heel groot met twee heerlijke bedden. Schoon maar stijl 1960. Op die zolder waren nog een paar kamers en een wc als een balzaal en een douche in net zo'n grote kamer. Het was die nacht eigenlijk te warm om te slapen. Af en toe ben ik maar uit het raam gaan kijken. Tegen een muur was een grote poster van een dikke man die met een grote witte zakdoek zijn hoofd afveegt in de hete zon. In zijn hand een glas heerlijk koele TUBORG bier . De volgende morgen hebben we een lekker ontbijtje gekregen van het mannetje. Met veel lachen en vriendelijk uitzwaaien zijn we naar ons eigen huisje vertrokken. Onderweg een prachtig Deens vogel gebied bezocht. Nog even een beeldig plaatsje bekeken

Het was een heerlijke vakantie . Denemarken , Jutland , bleek een geweldig open en mooi land te zijn. Heel veel ruimte , niet te veel mensen, zon zee en strand. Veel natuur en vogels en heel veel heide.

Blij dat ik het gezien heb. Echt iets om van te dromen

Zeepje

De geheimen van de tuin.

Soms sta ik perplex van wat er in onze eenvoudige tuin allemaal leeft .

Je zou er helemaal verliefd op worden.

Ik beleef het allemaal.

Lekker spinnend in de zon en mij verbazend dat het nog steeds heerlijk warm weer is,

zie ik in van uit mijn ooghoek iets bewegen.

Dat zal de jonge merel zijn die hier de tuin en mij terroriseert denk ik.

Voorzichtig kijk ik opzij.

Het is geen kleine vogel maar een langzaam lopertje.....?

Nou, ja, zo klein is hij nou ook weer niet. Ik zie lange poten die een donker groen, rond lijfje vooruit dragen.

Hij is in al zijn onbeholpenheid ook heel aandoenlijk.

Het is een pad.

Waar komt die nou toch vandaan???? Langzaam loopt hij naar mij toe. Ik voel mij zeer gevlijd. Heel zacht loopt hij onder de lap waar mijn wol op ligt om gesponnen te worden.

Daar is schaduw en koelte.

Maar daar kan hij niet blijven zitten.

Wat later zit de pad in een plooi van de stof. Nu kan ik hem goed bekijken.

Waarom zouden er van die griezelige verhalen rond padden bestaan?

Hij ziet er zacht en fluwelig uit. Ik pak hem toch maar op met een grote lepel.

In de schaduw achter in de tuin zet ik hem op de grond.Op mijn knieën kan ik hem nu nog beter bekijken. Hij heeft knobbels op zijn velletje die gif zouden afscheiden. Later lees ik dat onder anderen de knobbels achter zijn ogen een wit spul bevat dat giftig is. Daarom worden padden niet gegeten door honden of katten . Alle dieren worden ziek of gaan zelfs

dood na het eten van een pad. Het is niet waar dat je wratten kan krijgen van het aan raken van een pad.

Het is een nuttig en zachtaardig dier.Goed om in de tuin te hebben als je last van slakken hebt. Padden en ook kikkers drinken niet, ze nemen vocht op via hun huid.In de herfst graven ze zich in de modder en komen in de lente weer te voorschijn. Ook lees ik dat padden geen tanden hebben kikkers hebben dat wel.

Eigenlijk zou iedereen graag padden in zijn buurt moeten willen hebben. Het zijn verzorgers van de tuin.volgens het stukje in mijn boek kunnen padden heel tam worden als je ze maar goed behandelt .

Ik ben onder de indruk van padden en blij kennis gemaakt te hebben met deze bewoner van onze tuin.

Beleefd loopt de pad de duisternis in van het dichte groen achter in de tuin. Ik hoop hem nogmaals te ontmoeten.

Zeepje