Waar op ben ik dan zo trots op?
Eigenlijk zijn er heel veel dingen of gebeurtenissen waar ik trots op kan zijn.
Zo'n hoogtepunt dat dat gevoel oproept is heel geweldig.
De laatste topper is het promoveren van onze zoon Rogier.
Dat was een gebeurtenis die we niet snel zullen vergeten en waar wij dan ook zeer trots op zijn . Niet dat wij er veel aan hebben kunnen doen .
Zijn studie medicijnen was al achter de rug.
Maar het proces dat volgde van het specialiseren tot het promoveren ....dat is toch en huzaren stukje. Als echtgenoot en wat later als vader en helemaal in het leven staande als arts.
Het resultaat na vele jaren doorzetten is geweldig en verdient een lauwerkrans.Wat bijzonder om zijn proefschrift in handen te houden.
Op 7 januari 2009 waren Ad en ik in een college zaal om de verdediging van het proefschrift mee te maken.
Zo zelfverzekerd en vrolijk stond en sprak Rogier en met verve antwoorde hij op alle vragen
Ik heb van de eerste tot de laatste minuut genoten van deze gebeurtenis. Dit zijn dan de professoren die de vragen stelden.
Alle vragen omlijst met hoofdse bewoordingen van waardering over het geleverde boek dat handeld over " Mastocytosis in de huid van volwassenen en kinderen."
Dit alles verdient een lauwerkrans.
Die is natuurlijk niet voorhande.
Maar om onze bewondering voor zijn prestatie vorm te geven hebben we iets bedacht dat voorlopig niet verloren zal gaan.
Ik ben een soort merklap gaan borduren.
Van linnen stof , met blauw /zwarte en wat robijn rode zijde in kruissteken geborduurd. Het is naar een oud ontwerp van 1826.
Het hangt in het borduurwerkmuseun in Celle, in Duitsland.
De naam van dit prachtige werk is "Vierlande 1826".
Permin of Copenhage (danish art needlework) heeft dit ontwerp in haar collectie.
Het is een sampler.
In het woordenboek wordt het vertaald als merklap.Meestal denk ik dan aan iets eenvoudigers met veel letters.
In ongeveer twee en een halve maand heb ik het geborduurd.
Links onder aan de lap heb ik wat verandert.
De Naam van Rogier de datum en de eerste letters van de namen van Karin, Juna en Morris.
Zijn vrouw en zijn kinderen.
Vaak maakte ik ook fouten.
Zorgeloos dacht ik, dat zie je niet.
Zo kwam ik mij zelf tegen als het patroon niet klopte.
Met uithalen en verder gaan ben ik er gekomen.
Ik heb genoten van het mooie en geduldige werken.
Met een doel voor ogen. Iets maken voor mijn zoon.Ad heeft mij van veel huishoudelijke taken vrij gehouden.
Dus meestal niet koken en af en toe hond uitlaten. Alle boodschappen waren in huis.
Alle klusjes werden door hem gedaan.
We hebben dit eigenlijk samen tot stand gebracht.
Al met al was het zo gezellig in ons huisje.
Nog niet eerder heb ik zo'n moeilijk
maar hardstikke leuk borduurwerk gemaakt.
Ad heeft alle foto's gemaakt en in een boekje gedaan .
Maar ook van de foto's van het promoveren van Rogier maakté hij een heerlijk boekje met herinneringen waar we heel trots op zijn.
Dus Zeepje zit weer te geuren.
